धिरज स्मृतिपवन आफैँलाई गरौँ भने खतम,हिम्मत भएनबाँच्नलाई दुनियाँमा थोरै ईज्जत भएन बारम्बार आउँदा पनि आँधि, तुफानहरुसृष्टिको दुस्ख भने कहिल्यै जफत भएन पत्थरहरू सङ्ग पनि यी परेली भिजिरहेहुनत,जिन्दगीको नदीसङ्ग सङ्गत भएन उस्तै उदास रात छ, उस्तै उदास दिन छलाग्छ,यो शहरको अझै पनि मर्मत भएन तिमी गईसक्यौँ फेरि तिमीलाई बोलाउँछुम कस्तो पागल बिर्सने मेरो आदत भएन डोटी
